Zagórze.opwieść skąpo ilustrowana

Piątek, 15 sierpnia 2014 · dodano: 15.08.2014 | Komentarze 2

Wyjechałem przed dziewiątą. Fajnie. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że próbujący mnie obudzić w zaplanowanym czasie budzik pierwsze swoje fanfary odegrał przed piątą. Taki miałem plan . Mój plan. Mój organizm się jednak zbuntował i olał wszystkie moje ambitne przedsięwzięcia. Nie szkodzi wyruszyliśmy (ja i moje ciałko) wyspani i z pozytywnym nastawieniem do świata. Jak przeczytałem to co napisałem,sam muszę przyznać, że wygląda to trochę dziwnie. Tak czy inaczej nie będę już tego zmieniał, bo nic nie napiszę.Dotarłem do Zagórza, obfotografowałem zaporę, a raczej niewiele z tego co z niej widać i w poczuciu radości wróciłem do chatynki. Dziwne. Omal zdublowały się wrocławski dystans i czas przejazdu. Dobrze,że nie powielił się natłok emocji związanych z jazdą po Wrocławiu. Spotkałem za to chyba z osiemdziesięciu młodzieńców w moim wieku, przemieszczających się rowerami to w tę to w przeciwną stronę. Młodszych też widziałem.Pogoda dopisała. Fajnie było.