Ster czy kierownica?

Wtorek, 17 kwietnia 2012 · dodano: 17.04.2012 | Komentarze 13

Wyjechałem około dwudziestej pierwszej.Po spostrzeżeniu Piotra i braku sensu tachania owego rekwizytu,zdjąłem całkowicie sakwy.Jak zwykle początek mam zawsze pod górkę,nie dostrzegłszy sensu w rozważaniach dokąd wyruszę doszedłem do wniosku,że najważniejsze to wyruszyć.Wyruszyłem więc w ulubionym przeze mnie kierunku.Jędrzejowice.Dobrze mi szło i gdyby nie było głupio z perspektywy czasu i gdybym był przesądny,stwierdził bym,że za dobrze.Pojechałem do Książnicy stamtąd ulubioną dróżką koło oczyszczalni,w lewo na Włóki,później w prawo na Dzierżoniów,pod koniec Włók,kolejną ulubioną dróżką na Nowiznę,Tam posnułem się do szczególnego skrętu w lewo,z którego szybko wyjeżdża się szczególną dróżką do Bratoszowa.Przejechać należy obok szczególnego domku przy torach.Z ogrodzenia wybiegł w moim kierunku duży wilczurowaty pies,Owczarkiem "niemieckiem" zwany.Byłem tak zaskoczony,że podczas próby uniknięcia bezpośredniej potyczki na zęby,odskoczyłem szarpnąwszy rowerem i wyłomotałem o asfalt.Przez chwilę leżałem kończynami do góry,biedronka na skrzydełkach.Kiedy zobaczyłem że agresor się zbliża,zerwałem się poderwawszy machinę z latarką i tak wśród moich bojowych na wyrost okrzyków odpędziłem pieska.Poczułem się pewniej kiedy podobnymi okrzykami wywołałem gospodarzy.Dwóch sympatycznych jegomości pomogło mi poskładać wszystko do kupy,zasugerowali w rozmowie między sobą,że piesek znowu sam się wydostał z kojca.W czasie tego zamieszania stworzenie okazało się bardzo przyjazne.Obwąchawszy ze skruchą mnie i rower,przysiadł obok mnie machając ogonem na przeprosiny???A może z dumy,że takiego wielkiego chłopa powalił.
Tak czy inaczej,ten gest sprawił,że wybaczyłem wszystkim bez szczególnych uwag.
Kiedy znowu wsiadłem na rower,okazało się,że rurka do utrzymania kierunku jazdy,wykrzywiła się około czterdzieści pięć stopni do tegoż kierunku.
Wstając w panice ratując się przed psem,nadepnąłem prawdopodobnie tylne koło.
Do domku wracałem przy akompaniamencie tykania pękniętej szprychy,syknięć "rafki" o hamulec i charakterystycznego balansu zadkiem jak podczas tańczenia lambady.Takie dosyć intrygujące skądinąd wahnięcie,którego w innych okolicznościach nie potrafię wykonać ;))).
Aha...naprawiła mi się przednia przeżytka.Włącza największą tarczę o wiele lżej.

Lewy łokieć zgina mi się trochę trudno,mapka i zdjęcie zamku w Nowiźnie jutro.Pisanie zajmuje mi zbyt dużo czasu.Za cztery i pół godziny wstaję.
Ahoj przygodo!